De aankoopkeuring
De eerste aankoop van een zeiljachtje, wat is er nu echt belangrijk?
Nu ik dat schrijf in 2020 heb ik daar een goed beeld van. Ten tijde van de aankoop alleen maar verwachtingen... Daarom destijds in wijsheid besloten om door een erkende taxateur een onderzoek te laten doen.
Het was een frisse 10 januari in 2018, graad of 5 denk ik. De taxateur was er op tijd, zo ook de technische schoonvader van de eigenaar. De eigenaar was niet echt onderlegd.
Het onderzoek begon met het onderwaterschip: kloppen en vocht meten. Met een geoefende los-uit-de-pols hamerslag met een nylon hamer werden de romp, kiel en roer volledig geklopt. En gemeten met een vochtmeter. Resultaat: top! Nou schijnt dat niet echt een dingetje te zijn voor Rassy's, osmose komt daarbij zelden voor. Maar toch een geruststelling.
Daarna was het dek aan de beurt. Met een visuele controle.
De staat van het teakdek was redelijk te noemen, met enkele losse naden en wat ontbrekende doppen. De gelcoat van de kajuit behoorlijk verkrijt. Verder controle van bevestigingen, eventuele schade of spanningsbarsten. De kuipbetimmering was oud, de vloerdelen aan het rotten.
Volgende onderdeel was de tuigage. De mast was gestreken, zodat de verstaging ook goed bekeken kon worden. Veel lijnen oud, oude wantspanners, enkele rollen ingesleten, schootlieren niet geweldig, de valgeleideschijven op het dek zaten vast. De RVS strijkinstallatie relatief nieuw en in nette conditie. Het grootzeil is beoordeeld en zag er netjes uit, de genua was niet best.
De motor werd ook visueel geïnspecteerd. Op het droge kon deze natuurlijk niet getest worden, maar de nieuwigheid (minder dan 100 uur) straalde er vanaf.
Als laatste was het interieur aan de beurt. De expert heeft letterlijk ondersteboven in ieder hoekje gehangen om alles te bekijken. En wat is er veel te zien aan een boot! Veel verborgen hoekjes, afsluiters, slangen, elektra etcetera. Het mahonie houtwerk van het interieur was netjes, de stoffering
wel op na 35 jaar, de electrische installatie rommelig.
Nog originele huiddoorvoeren, wel enkele vernieuwde afsluiters met te weinig slangklemmen. Beetje water in de bilge. En iets lekkende dekwaterafvoeren. Oude toiletslangen, vastzittende driewegklep en enkele afsluiters.
Conclusie van dit alles voor mij: potentieel goed, maar matige staat van onderhoud.
De vorige eigenaar had de HR 29 voor 14 jaar in bezit gehad. Geen bootklusser. De investeringen hadden zich beperkt tot het laten bouwen van de strijkinstallatie en het vervangen van een overleden Volvo diesel.
En zo te zien was veel van het technische gerommel aan bijvoorbeeld de elektra nog een erfenis van de eerste Duitse bezitter.
Hoe dan ook, ik durfde het wel aan. Begroting gemaakt, bod daarop afgestemd en de zaak rondgemaakt. Onder voorbehoud van de motorcheck bij tewaterlating.
Gefeliciteerd met dit nieuwe meerjarenproject!
Nu ik dat schrijf in 2020 heb ik daar een goed beeld van. Ten tijde van de aankoop alleen maar verwachtingen... Daarom destijds in wijsheid besloten om door een erkende taxateur een onderzoek te laten doen.
Het was een frisse 10 januari in 2018, graad of 5 denk ik. De taxateur was er op tijd, zo ook de technische schoonvader van de eigenaar. De eigenaar was niet echt onderlegd.
Het onderzoek begon met het onderwaterschip: kloppen en vocht meten. Met een geoefende los-uit-de-pols hamerslag met een nylon hamer werden de romp, kiel en roer volledig geklopt. En gemeten met een vochtmeter. Resultaat: top! Nou schijnt dat niet echt een dingetje te zijn voor Rassy's, osmose komt daarbij zelden voor. Maar toch een geruststelling.
Daarna was het dek aan de beurt. Met een visuele controle.
 |
| Teak in redelijke staat, aantal naden los en ontbrekende doppen |
 |
| Oude stagspanners |
 |
| Een slecht hoekje van het dek met de waterafvoeren. |
De staat van het teakdek was redelijk te noemen, met enkele losse naden en wat ontbrekende doppen. De gelcoat van de kajuit behoorlijk verkrijt. Verder controle van bevestigingen, eventuele schade of spanningsbarsten. De kuipbetimmering was oud, de vloerdelen aan het rotten.
Volgende onderdeel was de tuigage. De mast was gestreken, zodat de verstaging ook goed bekeken kon worden. Veel lijnen oud, oude wantspanners, enkele rollen ingesleten, schootlieren niet geweldig, de valgeleideschijven op het dek zaten vast. De RVS strijkinstallatie relatief nieuw en in nette conditie. Het grootzeil is beoordeeld en zag er netjes uit, de genua was niet best.
De motor werd ook visueel geïnspecteerd. Op het droge kon deze natuurlijk niet getest worden, maar de nieuwigheid (minder dan 100 uur) straalde er vanaf.
 |
| De originele bekleding was echt op. |
Als laatste was het interieur aan de beurt. De expert heeft letterlijk ondersteboven in ieder hoekje gehangen om alles te bekijken. En wat is er veel te zien aan een boot! Veel verborgen hoekjes, afsluiters, slangen, elektra etcetera. Het mahonie houtwerk van het interieur was netjes, de stoffering
wel op na 35 jaar, de electrische installatie rommelig.
Nog originele huiddoorvoeren, wel enkele vernieuwde afsluiters met te weinig slangklemmen. Beetje water in de bilge. En iets lekkende dekwaterafvoeren. Oude toiletslangen, vastzittende driewegklep en enkele afsluiters.
Conclusie van dit alles voor mij: potentieel goed, maar matige staat van onderhoud.
De vorige eigenaar had de HR 29 voor 14 jaar in bezit gehad. Geen bootklusser. De investeringen hadden zich beperkt tot het laten bouwen van de strijkinstallatie en het vervangen van een overleden Volvo diesel.
En zo te zien was veel van het technische gerommel aan bijvoorbeeld de elektra nog een erfenis van de eerste Duitse bezitter.
Hoe dan ook, ik durfde het wel aan. Begroting gemaakt, bod daarop afgestemd en de zaak rondgemaakt. Onder voorbehoud van de motorcheck bij tewaterlating.
Gefeliciteerd met dit nieuwe meerjarenproject!
Klik hier voor de volgende post. Klik naar de vorige post.
Reacties
Een reactie posten